Imię i nazwisko: Yasuo Miyahara – takie imię przyjął po zamknięciu pewnego rozdziału w swoim życiu. Prawdziwe jego imię brzmi Sasha Eduar Malkov
Wiek: 20
Płeć: Mężczyzna
Wzrost: 187 cm
Pochodzenie: Rosja, choć mamusia z Japonii pochodzi
Wiek: 20
Płeć: Mężczyzna
Wzrost: 187 cm
Pochodzenie: Rosja, choć mamusia z Japonii pochodzi
Znaki szczególne: Yasu posiada czarnokrucze włosy, które rosną zbyt szybko jak u faceta oraz niemalże zakrywają mu oczy. Szare, wpadające wręcz w czerń oczy |jedno z nich nie posiada źrenicy, co oznacza jego ślepotę na ów oko| posyłają zawsze obojętny, beznamiętny wzrok. Usta wygięte w delikatnym grymasie nienawiści, za to w lewym uchu tzw. sztanga, zaś w prawym tunel 10mm. Nosi na twarzy maskę japońskiego demona, co często wzbudza podejrzenia ludzi. Każdy dzień równa się te same ubrania, tak jakby w ogóle ich nie zmieniał. Czarna luźna bluza z kapturem, zawieszona ciemna bandana na prawą rękę, granatowe spodnie oraz ciężkie buty tego samego koloru, co bluza. Na szyi posiada bliznę, jakby po cięciu ostrza. Można zasugerować, że urżnięto mu łeb, choć to stuprocentowa nieprawda. Podczas ujawienia kagune, jego lewe ślepe oko robi się inne niż prawe, choć dalej nie jest w stanie nim obsługiwać. Czarna tęczówka, czerwone białko.
Głos: Radioactiv
Rodzaj kagune: Koukaku – Jego kagune przypomina kształtem kosę kosiarza.
Dom: Anteiku
Uosobienie: Z nim to bez kija nie podchodź. Już sam jego wygląd wskazuje na charakter tego diabła. Obojętny na Twoje krzywdy, przejdzie obok umierającego bez przeszkód. Nie pomoże nikomu bez godnej zapłaty. Nie należy jednak do osób zdradliwych, w sytuacjach dwustronnych zostanie pośredni lub pójdzie za tym, kto pierwszy zdobędzie się pod jego łaski. Ludzi traktuje równie jak ghuli. Czyli jako plugawe istoty, które najchętniej by zarżnął. Kobiety u niego traktowane są bardziej delikatniej niż mężczyźni. Ma do nich jakiś szacunek, ustąpi miejsca w autobusie, grzecznie się odezwie. Bierze się to z jego świadomości, że urodziła go kobieta.
W stosunku do nieznajomych niezwykle marudny, a zarazem cichy. Wypowie tylko kilka słówek na dzień dobry, przywita się, a potem obserwuje daną osobę przez cały czas. Chwilami wtrąci swoje grosze po to, by się zamknąć i lustrować wzrokiem. Tym sposobem bada czy osoba jest przyjazna czy niegodna uwagi. W zależności od dalszych ich relacji, jego zachowanie zmienia się na lepsze lub gorsze.
Jego przyjaciele mają niczym w niebie… Na swój sposób. Ci najbardziej zaufani znają jego prawdziwe dane, zainteresowania. Jednak nadal można wyczuć od niego jakiś dystans, którego nie można zniwelować. Jeżeli przyjaciel to oczywista jest pomoc z obniżoną stawką do zapłaty lub nawet za darmo. W końcu pomaganie przyjaciołom samo w sobie daje coś na wzór zapłaty, gdyż cieszysz się razem z nimi, c’nie? W ich przypadku jest większą peplą niż w innych przypadkach. Zdarza się, że nawet przytuli, pocieszy, ale nigdy w życiu nie spojrzy czułym wzrokiem, czy się uśmiechnie. To dla niego nie jest zbyt możliwe.
Wrogowie… W ich przypadku radzi się zabić samemu lub uciec z kraju, zmienić wygląd oraz dane osobowe. Druga opcja ma jednak zagrożenie w postaci, że Yasuo i tak znajdzie, a następnie sprawi jakże bolesną śmierć gorszą od tych, co puszczają w Red Room’ie. Wróg tego pana ma u niego przekichane do końca życia. Wiecznie rzucane kłody pod nogi, oszczerstwa, wyzwiska oraz gnębienie – to najlżejsze z tego, co może go spotkać. Zdarza się, że mijając się na ulicy, Yasuo rzuci się na wroga i zacznie okładać pięściami z całą siłą, jaką ma w tych swoich chłopięcych rączkach. Czasem dostanie się od niego kartkę zapraszającą na solówkę nad kanionem samobójców. Podczas walki na życie i śmierć nie ukazuje żadnej litości, wykańcza szybko, lecz boleśnie.
Jeżeli kiedykolwiek zakocha się w kobiecie czy mężczyźnie, jego zachowanie będzie o wiele bardziej inne niż w przypadku przyjaciół. Powie te magiczne słowa typu: „Kocham Cię całym sercem”, „Nie wiem, co bez Ciebie bym zrobił” czy nawet „Cieszę się, że Cię mam”. Ze względu na syndrom borderline wczuje się w związek całym sercem, nie zawaha się stanąć w obronie miłości kosztem swojego życia. Nie będzie zmuszać do pewnych zachowań, cierpliwie poczeka. Odrzucenie go czy zdrada powoduje natychmiastowe przejście z poziomu „kochanek” na „wróg do wyeliminowania natychmiastowo”. Jednak na dzień dzisiejszy nie chce angażować się w związek ze względu na brak poznania tej jedynej osoby.
Umiejętności: Mimo postury jak u jakiegoś uke w yaoicach Yasuo jest niezwykle siły, gdyż w jego żyłach płynie rosyjska krew. Jego umiejętności walki wręcz przekraczają możliwości normalnego człowieka. Zna się na sztukach walki, takich jak : karate czy taekwondo. Uczył się tego, gdy mieszkał z adopcyjnymi rodzicami. Często ukazuje swoją siłę poprzez siłowanie się na ręce. Poza tym zawsze zaparzy kawę wspaniałą w smaku. Rozpozna niemalże każdy rodzaj ziarna. Gdy był w podstawówce, chodził do kółka szachów, gdzie przebywał niemalże cały czas po szkole. Ostatnio powraca do tego, gdyż uspokaja go to bardzo. Sasha ma mocny łeb do picia jak jego ojciec, jednak nie pije za dużo przez traumę z młodości. Zwinnie, szybko unika innych ataków.
Przeszłość: Sroga zima jak to w Rosji, pora wieczorna, miesiąc styczeń. W samym środku burzy śnieżnej, w drewnianym, lecz wytrzymałym domku na uboczu rodzi czarnowłosa kobieta-ghul. Ze względu na pogodę musi radzić sobie sama, bez męża, który w tym momencie zamiast być z nią, chleje w barze i traci pieniądze na prostytutki. Po wielu godzinach męczarni na świat przychodzi na świat drobniutki chłopczyk. Dostaje na imię Sasha.
Nasz chłopiec wychowuje się niezbyt milutkich warunkach. Ojciec, wracając pijany do domu, znęca się nad jego matką, czasem także nad samym Sashą. Zawsze wtedy kończy ze siniakami. Nie ma komu się wyżalić, nie chodzi do szkoły, a uczy go jedynie matka. Poza tym chłopczyk ma co jeść, co ubierać.
W wieku 10 lat zostaje wysłany do szkoły, by przyzwyczaić się do ludzi. Nauczony udawać człowieka jest gotów podjąć to ciężkie wyzwanie, by jedynie znaleźć przyjaciela oraz urwać się z tej nieprzyjemnej atmosfery w domu spowodowanej przez swojego ojca. Jednak w szkole nie spotyka się z wyjątkową sympatią rówieśników. Zdziwieni brakiem doświadczenia Sashy w relacjach międzyludzkich czują do niego niechęć, niektórzy nawet chcą go gnębić i to robią. Zawiedziony tą reakcją innych, stara się to wszystko ignorować. Jednak wśród tych złych ludzi znajdują się osoby, które zostają jego przyjaciółmi oraz bawią się z nim jak każdy równy sobie. Dzięki nim postanawia uwierzyć, że tak naprawdę jest kimś ważnym oraz rozwijają się w nim te dobre cechy, które dzisiaj są u niego niemożliwe. Wracając, mimo tych dobrych relacji musi ukrywać swoją tożsamość, co przychodzi mu coraz z większym trudem.
W drugim semestrze pierwszej klasy gimnazjum do szkoły, w której uczęszcza chłopiec, przychodzą inspektorzy. Przywiała ich plotka o morderstwach w pobliżu szkoły, zatem trzeba wypytać pracujących tam nauczycieli o to, czy coś widzieli. Wtedy po raz pierwszy ich widzi, w domu zatem pyta, jaka jest praca tych ludzi. Matka uświadamia go, jak Ci ludzie są niebezpieczni i musi trzymać się od nich z daleka. Sasha zastanawia się wtedy, po co mu ta wiedza, skoro nigdy więcej nie spotka inspektorów.
Trzy lata później, w domu rodzinnym chłopaka, wybucha kolejna awantura, lecz zmienia ona jego żywot. Ojciec całkowicie nachlany przychodzi do salonu, oskarża swoją żonę o zdradę, której nie popełniła. Mimo prób wytłumaczenia kobiety, że tak nie było, dochodzi do rękoczynów. Matka dostaje w twarz, a potem zostaje pokopana. Nie używa jednak swojego kagune, bowiem przyzwyczaiła się do tego, a zarazem jest zbyt delikatna psychicznie, by zaatakować męża, szczególnie przy dziecku. Sasha staje w obronie matki, sam jednak obrywa od tego potwora. Andriej, bo tak miał na imię jego ojciec, gwałci swoją żonę na oczach syna, a potem zabija ją swym kagune. Wstrząśnięty oraz rozzłoszczony tym widokiem chłopak po raz pierwszy używa swojego „ostrza kosy” i brutalnie morduje nic nieświadomego ojca. Przy tym towarzyszy mu typowy uśmiech sadysty. Po tym wydarzeniu chowa swą matkę, a sam pakuje do plecaka to co najważniejsze i opuszcza swoje dotychczasowe schronienie.
Tydzień później, przechadzając się chodnikiem w samym środku, mija grupkę ludzi i słyszy o nowej sprawie niewyjaśnionego morderstwa. Zatrzymuje się, by posłuchać. Podobno pewien mężczyzna został zabity przez nieznanego ghula, a w wyniku poszukiwań w ziemi znaleziono zwłoki kobiety, najprawdopodobniej jego żony. Z badań wyszło, że oboje byli ghulami. Opowiadający nieznajomy zauważa, jak podejrzany typek stoi niedaleko nich i patrzy się na nich z czerwonym błyskiem w oczach. Gdy zaczyna krzyczeć na Sashę, rozlega się tupot ciężkich butów, a następnie krzyk osób, których już nikt więcej nie usłyszy. Nazajutrz w tym samym miejscu trwa śledztwo. Ktoś zabił kilka osób z taką samą brutalnością, co poprzednią ofiarę. Większość z nich nie była nawet zbyt nadgryziona. Inspektorzy doszli do wniosku, że jest to ten sam ghul, który zabił tamtą parę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz